چمدان های پلاستیکی اغلب به عنوان یک بار محیطی تلقی می شوند که محل های دفن زباله و خیابان ها را پر می کند. مردم ممکن است با تغییر به موافق باشند کیسه های کاغذی will be the eco-friendly alternative, but this can no longer usually be real; at the same time as paper is constituted of renewable resources and can be recycled over and over, its production calls for good sized power and produces greenhouse gasses during its manufacturing system. "Rather than calling one material higher," consistent with Northwestern University professor Eric Masanet: "we have to don't forget their whole manufacturing existence cycles from cradle to grave when thinking about both facets' relative merits.

تولید کاغذ با الوار شروع می شود که برای تولید در حجم زیاد به مقدار زیادی آب، سوخت و الوار خرد شده نیاز دارد. از همین جا، سلولز آنها از طریق یک ماشین خمیرسازی پرقدرت به کاغذ تبدیل می‌شود که ممکن است مواد شیمیایی خطرناکی از جمله دی‌اکسید گوگرد و اکسید نیتروژن را وارد محیط‌زیست کند که علاوه بر آلودگی هوا، به باران‌های اسیدی کمک می‌کند و بر انسان‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. و همچنین گیاهان و جانوران به طور یکسان. روش تولید خود مواد شیمیایی را آزاد می کند که بر سلامت انسان و جهان طبیعی و در مقادیر زیاد تأثیر می گذارد - یکی دیگر از بار اصلی زیست محیطی!

استراتژی های سازمانی کاغذ دارای پیشرفت های قابل مشاهده ای هستند که مصرف برق را کاهش می دهد. با این حال، چمدان‌های کاغذی خود تهدیدی زیست‌محیطی هستند و آب و انرژی بیشتری نسبت به نمونه‌های پلاستیکی مصرف می‌کنند - مطابق با نگاه LCA به کمک مجمع ایرلند شمالی، آنها چهار برابر انرژی بیشتری مصرف می‌کنند و هفت نمونه را به عنوان یک ضایعات قوی تولید می‌کنند. نسبت به همتایان پلاستیکی خود.

کیسه های کاغذی ممکن است بازیافت شوند در حالی که ممکن است به طور دقیق مورد استفاده قرار گیرند و دفع شوند. با این حال، این روش ممکن است گران باشد و 70 برابر آلودگی هوا و 50 مورد آلاینده آب اضافی نسبت به زمانی که یکباره دور ریخته شود، منتشر می کند. علاوه بر این، بازیافت نیاز به نیرویی دارد که به طور منظم از منابع تجدیدناپذیر مانند سوخت‌های فسیلی که به گرمایش بین‌المللی کمک می‌کند، می‌آید.

همچنین ممکن است پلاستیک برای سال‌ها در محل‌های دفن زباله باقی بماند و مواد شیمیایی سمی زالو در کف زمین بماند. زباله کیسه های کاغذی سریعتر تجزیه می شود - در اکثر موارد به سادگی کمتر از سیصد و شصت و پنج روز طول می کشد تا اکثر کیسه ها به وضوح به یک کشور طبیعی بزرگتر تجزیه شوند. علاوه بر این، مخلوط کاغذ خطر بسیار کمتری را برای موجودات دریایی مانند آلاینده های پلاستیکی ایجاد می کند. حیوانات آن را با وعده های غذایی اشتباه می گیرند یا در نهایت در درون آن به دام می افتند.

قبل از اینکه تبدیل به مواد درهم ریخته یا بازیافت شوند، هر نوع چمدان باید ابتدا مصنوعی باشد. در حالی که پلاستیک یک منبع تجدید ناپذیر است، تولید پارچه خام آن ممکن است آلودگی کمتری نسبت به نفت یا بنزین طبیعی ایجاد کند. در حالی که کاغذ اغلب روی شیره درختان و مزارع پنبه با آفت‌کش‌ها که مقادیر زیادی آب مصرف می‌کنند، تولید می‌شود. اگرچه چمدان های پارچه ای قابل استفاده مجدد وجود دارد، اما حداکثر با استفاده از پلاستیک پلی پروپیلن نبافته مصنوعی است که نسبت به پنبه نیاز به پارچه های نپخته بسیار کمتری دارد و می توان آن را در چندین نمونه بدون از دست دادن قدرت بازیافت کرد. علاوه بر این، کیسه‌های پلاستیکی قابل استفاده مجدد ممکن است اشکال قوی‌تری داشته باشند که در مکان‌های دفن زباله کمتر از تخریب سریع در طول زمان تخریب می‌شوند.